آثار: دفترهای شعر

به هوشنگ گلشیری

قناری گفت: ــ کُره‌ی ما
کُره‌ی قفس‌ها با میله‌های زرین و چینه‌دانِ چینی.

نه عادلانه نه زیبا بود
                         جهان
پیش از آن که ما به صحنه برآییم.

آن روی دیگرت
زشتی‌ هلاکت‌باری‌ست
ای نیمرخِ حیات‌بخشِ ژانوس!

به ایسای شاعر

یکی کودک بودن
                    آه!
یکی کودک بودن در لحظه‌ی غرشِ آن توپِ آشتی

بر این کناره تا کرانه‌ی آمودریا
آبی می‌گذشت که دگر نیست:
رودی که به روزگارانِ دراز سُرید و از یاد شد
رودی که فروخشکید و بر باد شد.