به گوهر مراد
به نوکردنِ ماه
بر بام شدم
با عقیق و سبزه و آینه.
مجال
بیرحمانه اندک بود و
واقعه
سخت
نامنتظر.
جوجهیی در آشیانه
گُلی در جزیره
ستارهیی در کهکشان.
در شهادتِ احمد زِیبَرُم در پسکوچههای نازیآباد
۱
نگاه کن چه فروتنانه بر خاک میگستَرَد
آن که نهالِ نازکِ دستانش
از عشق
خداست