آثار احمد شاملو

کلیدِ بزرگِ نقره
در آبگیرِ سرد
              شکسته‌ست.

دروازه‌ی تاریک
بسته‌ست.

«ــ مسافرِ تنها !
   …

مرا
  تو
بی‌سببی
           نیستی.

به‌راستی
صلتِ کدام قصیده‌ای
                      …

به چرک می‌نشیند
                      خنده
به نوارِ زخم‌بندی‌اش ار
                         …

در اعدامِ مهدی رضایی در میدانِ تیرِ چیتگر

در آوارِ خونینِ گرگ‌ومیش
دیگرگونه مردی آنک،
که خاک را سبز می‌خواست
و عشق را شایسته‌ی زیباترینِ زنان

که این‌اش…

دیری‌ست تا سوزِ غریبِ مهاجم
                                    …

بر زمینه‌ی سُربی‌ صبح
سوار
     خاموش ایستاده است

و یالِ بلندِ اسبش در باد
                            …

من کلامِ آخرین را
                    بر زبان جاری کردم
همچون خونِ بی‌منطقِ قربانی
                                  …

همه
    لرزشِ دست و دلم
                           از آن بود
که عشق
          …

می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم.

خیال‌گونه
در نسیمی کوتاه
                    که به تردید می‌گذرد…

به گوهر مراد

به نوکردنِ ماه
                بر بام شدم
با عقیق و سبزه و آینه.

داسی سرد بر آسمان گذشت
که پروازِ کبوتر ممنوع…