آثار احمد شاملو

مردی چنگ در آسمان افکند،
هنگامی که خونش فریاد و
دهانش بسته بود.

خنجی خونین
بر چهره‌ی ناباورِ آبی! ــ

عاشقان
چنینند.

□

کنارِ شب
خیمه برافراز،
اما چون ماه برآید
شمشیر
          از نیام
                …

پردگیانِ باغ
از پسِ معجر
عابرِ خسته را
به آستینِ سبز
بوسه‌یی می‌فرستند.

□

بر گُرده‌ی باد
گَرده‌ی بویی دیگر است.

درختِ تناور
             امسال
چه میوه خواهد داد
تا پرندگان را
به قفس
نیاز…

کلیدِ بزرگِ نقره
در آبگیرِ سرد
              شکسته‌ست.

دروازه‌ی تاریک
بسته‌ست.

«ــ مسافرِ تنها !
    با آتشِ حقیرت
                   …

مرا
  تو
بی‌سببی
           نیستی.

به‌راستی
صلتِ کدام قصیده‌ای
                      …

به چرک می‌نشیند
                      خنده
به نوارِ زخم‌بندی‌اش ار
                         …

در اعدامِ مهدی رضایی در میدانِ تیرِ چیتگر

در آوارِ خونینِ گرگ‌ومیش
دیگرگونه مردی آنک،
که خاک را سبز می‌خواست
و عشق را شایسته‌ی زیباترینِ زنان

که این‌اش
           به نظر
هدیّتی نه چنان کم‌بها بود
که خاک و سنگ را بشا…

دیری‌ست تا سوزِ غریبِ مهاجم
                                     پا سست کر…

بر زمینه‌ی سُربی‌ صبح
سوار
     خاموش ایستاده است

و یالِ بلندِ اسبش در باد
                            …

من کلامِ آخرین را
                    بر زبان جاری کردم
همچون خونِ بی‌منطقِ قربانی
                                  …

همه
    لرزشِ دست و دلم
                           از آن بود
که عشق
          …