شبانه


گویی
     همیشه چنین است
                             ای غریوِ طلب ــ:
تو در آتشِ سردِ خود می‌سوزی

و خاکسترت
              نقره‌ی ماه است
تا تو را
       در کمالِ بَدرِ تو نیز
                             باور نکنند.

 

 

چه استجابتِ غمناکی!
زخم‌ات
        از آن
             بَدرِ تمام بود
تا مجوسان
             بر گُرده‌ی ارواحِ کهن
                                     به قلعه درتازند.

 

همیشه چنین بوده؟
همیشه چنین است؟

 

مردادِ ۱۳۵۹

درباره‌ی