بچه‌های اعماق


گفتار برای یک ترانه، در شهادتِ احمد زیبرم
به علیرضا اسپهبد

 

در شهرِ بی‌خیابان می‌بالند
در شبکه‌ی مورگی پس‌کوچه و بُن‌بست،
آغشته‌ی دودِ کوره و قاچاق و زردزخم
قابِ رنگین در جیب و تیرکمان در دست،

                 بچه‌های اعماق
                 بچه‌های اعماق

باتلاقِ تقدیرِ بی‌ترحم در پیش و
دشنامِ پدرانِ خسته در پُشت،
نفرینِ مادرانِ بی‌حوصله در گوش و
هیچ از امید و فردا در مشت،

                 بچه‌های اعماق
                 بچه‌های اعماق

بر جنگلِ بی‌بهار می‌شکفند
بر درختانِ بی‌ریشه میوه می‌آرند،

                 بچه‌های اعماق
                 بچه‌های اعماق

با حنجره‌ی خونین می‌خوانند و از پا درآمدنا
درفشی بلند به کف دارند

                 کاوه‌های اعماق
                 کاوه‌های اعماق

 

۱۳۵۴

درباره‌ی سایت رسمی احمد شاملو

One comment

  1. در كتاب، در دو سطر پايانى، كاوه هاى أعماق آمده است، كدام يك درست است؟