دوست‏ ناديده‏ به‏ جان‏ شناخته، آقاى بهزاد صادقى

دهكده،ـ

۷/۱۰/۷۳

دوست‏ ناديده‏ به‏ جان‏ شناخته، آقاى بهزاد صادقى

با سلام ‏و حرمت ‏بسيار.

نامه ‏سرشار از محبت‌‏تان ‏به ‏همت ‏دوستان ‏آدينه ‏دريافت ‏شد. از اين‏‌همه ‏لطف ‏كه ‏ايثار فرموده‌‏ايد عميقا سپاس‏گزارم، از اين‏كه ‏دوست‏ يك‏‌دل ديگرى‏ يافته‌‏ام ‏عميقا شادمانم و با تمامى وجود اميدوارم ‏شايسته‏‌گى ‏اين‌‏ همه لطف ‏و برازنده‏‌گى‏ اين‌ ‏دوستى‏ بى‌‏شايبه ‏را داشته ‏باشم.

فكر مى‌‏كنم ‏در پاسخ‏ نامه ‏سه ‏صفحه‌‏ئى ‏شما كه‏ سراسر حديث ‏محبت‏‌تان است‏ چه ‏دارم‏ بنويسم. اين‏ است ‏كه ‏مى‏‌خواهم ‏تمنا كنم ‏اين ‏مختصر را به ‏رسم ‏اعلام رسيد آن ‏از من ‏بپذيريد تا پس‏ از بازگشت ‏از سفرى كه‏ نوشته‌‏ايد در پيش‏ داريد قرار ديدارى بگذاريم. براى ‏سفرتان‏ آرزومند توفيق ‏شما هستم.

ازآن‏جا كه‏ چاپارخانه كوتوله‌‏ها كم‏ترين علاقه‌‏ئى به ‏رساندن نامه‌‏هاى دوست‏ شما نشان ‏نمى‌‏دهد نشانى ‏پستى محض ‏ادب تقديم حضورتان مى‏‌شود اما استفاده ‏از تلفن را، معمولا از ساعت ۱۴ به ‏بعد، محض‏ اطمينان توصيه ‏مى‌‏كنم: پس ‏از چهار شماره ۰۲۶۱(= پيش‏ شماره‏ كرج:) [شماره تلفن محفوظ است.]

طبعا صميميت ‏اقتضا داشت نوشتن ‏اين ‏سطور با دست ‏صورت‏ بگيرد چه ‏كنم كه‏ انگشتانم سال‏‌هاست از تبعيت سرباز مى‌‏زند. مى‌‏دانم كه ‏عفوم مى‏‌كنيد.

به ‏اميد ديدارتان: ا.شاملو

[آدرس محفوظ است.]

به‏ نشانى ‏فرستنده‏ در روى ‏پاكت ‏عنايتى ‏نفرمائيد!