آقاى حسين قاضيان

آقاى حسين قاضيان

باسلام و احترام و سپاس ‏از حسن ‏ظن جناب‏عالى درباب ‏طرح پرسش‌‏هائى كه‏ من ‏آن را قدم نه ‌چندان سنجيده‌‏ئى در زمينه ‏نوعى بفرمائيد آشتى ‏كنيم به ‏حساب مى‏‌آورم، به ‏اطلاع حضرت‏تان مى‏‌رسانم ‏كه ‏وصول نامه ‏مورخ ۲۹/۸/۷۳ آن مركز پيش از هرچيز باعث‏ تعجب ‏اين غرب‏زده ‏آلت ‏دست‏ بيگانگان و دشمنان كشور شد. تعجبى كه ‏بى‌‏گمان نمى‏‌توانسته از انتظار شخص شما نيز دورمانده ‏باشد. من نمى‌‏دانم چند تن از اين دويست نفرى كه‏ امروز بى‌‏مقدمه از سوى “سياست‌گزاران و كارگزاران” خواب‌نما شده به “صاحب‌نظر” و “پديدآورنده” تعبيرشده ‏است و ايشان را بناگهان در دعوت‌نامه حاضر “اهل نظر” خوانده ازآنان “راى‌‏زنى” جسته‌‏ايد در شمار همان گروه ‏تحقيرشده‏‌ئى‏ هستند كه ‏سيزده ‏سال پيش ‏از اين بر بام كانون صنفى‌‏شان تيربار مستقر فرموده به ‏اتهام مخالفت با انقلاب يا الهام‌‏گيرى از سياست‏‌هاى دشمنان خارجى كشور درمعرض‏ انواع و اقسام فشارها قرارگرفته دشنام‌‏ها شنيده‌‏اند يا چون خود من دوازده‏ سال‏ به ‏طورغيرقانونى ‏از انتشار كتاب‌‏ها و آثارشان‏ ممانعت ‏همه ‏جانبه به ‏عمل ‏آمده‌‏است.

در هرحال از آن جا كه اولا تعطيل كانون صنفی اين صاحب‌نظران(!) هم‌چنان ادامه دارد و اين نكته دعوت از اعضای آن كانون براي مشاركت در تعيين استراتژی فرهنگی را پيش از هرچيز به نوعی تحقير و ريشخند كسانی كه اكنون “صاحب نظر” و “پديدآورنده” خوانده شده‌اند شبيه می‌كند، و از طرف ديگر به طور مشخص منظور آقايان از كلمه‌ی “فرهنگ” مشخص نيست و بر اساس تجربيات شخصی من برداشتی كه در آن جبهه از اين مفهوم می‌شود در اكثر موارد به “معانده‌ی با فرهنگ” شباهت بيشتری دارد، شخصا از پاسخ گفتن به پرسش‌های عنوان شده معذور است.

توفيق آقايان را در سياست‌گزاری فرهنگ موردنظر خواهانم.

احمد شـاملو