آثار: هایکو، شعر ژاپنی

كیتوْ مرغانِ باران می‏آیند به سوی چراغ‏های كشتی تسوُرایوُكی. در این شعر فریاد مرغان باران را می‏شنویم كه سوسوی چراغ‏های كشتی آنان را به ‏خود می‏كشد. این موسیقی غم‏انگیز و آرامِ انسان است. می‏تپد فریادِ طبل‏گونه‏ی قرقاول‏ها در زمینه‏ی آوازِ چكاوك. به دور می‏رانَد اهریمنی را كه سبب‏سازِ خواب ‏است، كوكو. عنوان این شعر چنین است: به ‏آرامی ‏نشسته. به …

برنج ‌افشاندن نیز
گناهی است:
     «ماكیان‌ها به جان هم می‌افتند!»
 
آتشِ سرشاخه‌های خشك
و سایه بر دریچه‌ی كاغذپوش. ـــ
     زنِ ریسنده.
 

شبدرها
چنان است كه چشم ‌انتظارند
     تندبادِ خزان را.

شبدرها هنوز در باغ نشكفته‌اند، اگرچه هنگام شكفتن آن‌هاست. توفان تندباد خزانی هنوز نوزیده ‌است.