آثار احمد شاملو

مگو
    کلام
        بی‌چیز و نارساست

برای اسماعیل خویی

هنوز
در فکرِ آن کلاغم در دره‌های یوش:

برای چه‌گوارا

غافلان
هم‌سازند،
تنها توفان
           کودکانِ ناهمگون می‌زاید.

در اعدامِ خسرو گلسرخی

زاده شدن
بر نیزه‌ی تاریک
همچون میلادِ گشاده‌ی زخمی.

برای هوشنگ کشاورز

با سُم‌ضربه‌ی رقصانِ اسبش می‌گذرد
از کوچه‌ی سرپوشیده
                          سواری،