آثار احمد شاملو

من کلامِ آخرین را
                    بر زبان جاری کردم
همچون خونِ بی‌منطقِ قربانی
                                   بر مذبح

همه
    لرزشِ دست و دلم
                           از آن بود
که عشق
           پناهی گردد،

می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم.

خیال‌گونه
در نسیمی کوتاه
                    که به تردید می‌گذرد

به گوهر مراد

به نوکردنِ ماه
                بر بام شدم
با عقیق و سبزه و آینه.

مجال
بی‌رحمانه اندک بود و
واقعه
     سخت
            نامنتظر.