شبانه

گویی
     همیشه چنین است
                             ای غریوِ طلب ــ:
تو در آتشِ سردِ خود می‌سوزی

و خاکسترت
              نقره‌ی ماه است
تا تو را
       در کمالِ بَدرِ تو نیز
                             باور نکنند.

□

چه استجابتِ غمناکی!
زخم‌ات
        از آن
             بَدرِ تمام بود
تا مجوسان
             بر گُرده‌ی ارواحِ کهن
                                     به قلعه درتازند.

همیشه چنین بوده؟
همیشه چنین است؟

مردادِ ۱۳۵۹