آثار: دفترهای شعر

گویی
     همیشه چنین است
                             ای غریوِ طلب ــ:
تو در آتشِ سردِ خود می‌سوزی

حماسه‌ی جنگل‌های سیاهکل

راوی

اما
   تنها
       یکی خنجرِ کج بر سفره‌ی سور
در دیسِ بزرگِ بَدَل‌ْچینی.

برای ضیاءالدین جاوید

یَلِه
  بر نازُکای چمن
                   رها شده باشی

فردا تمام را سخن از او بود. ــ
گفتند:
«ــ بر زمینه‌ی تاریکِ آسمان
    تنها
        سیاهی شنلش نقش بسته است،

گفتی که:
          «ــ باد، مُرده‌ست!
              از جای برنکنده یکی سقفِ رازپوش
              بر آسیابِ خون،
              نشکسته در به قلعه‌ی بی‌داد،