شبانه


شانه‌ات مُجابم می‌کند
در بستری که عشق
                        تشنگی‌ست

 

زلالِ شانه‌هایت
همچنانم عطش می‌دهد
در بستری که عشق
                        مُجابش کرده است.

 

اردیبهشتِ ۱۳۵۴

درباره‌ی