شعرها: ابراهیم در آتش

در نیست
          راه نیست
شب نیست
              ماه نیست

نه روز و
         نه آفتاب،
ما
  بیرونِ زمان
             …

اگر که بیهده زیباست شب
برای چه زیباست
                    شب
برای که زیباست؟ ــ

شب و
       رودِ بی‌انحنای ستارگان
که سرد می‌گذرد.

 …

شغالی
        گَر
ماهِ بلند را دشنام گفت ــ

پیرانِشان مگر
نجات از بیماری را
تجویزی اینچنین فرموده بودند.

فرزانه در خیالِ خودی
                           …

چرا شبگیر می‌گرید؟

من این را پرسیده‌ام
من این را می‌پرسم.

□

عفونتت از صبری‌ست
که پیشه کرده‌ای
به هاویه‌ی وَهن.

تو ایوبی
که از این پیش اگر
                     …

آنچه به دید می‌آید و
آنچه به دیده می‌گذرد.

آنجا که سپاهیان
                    مشقِ قتال می‌کنند
گستره‌ی چمنی می‌تواند باشد،
و کودکان
         …

مردی چنگ در آسمان افکند،
هنگامی که خونش فریاد و
دهانش بسته بود.

خنجی خونین
بر چهره‌ی ناباورِ آبی! ــ

عاشقان
چنینند.

□

کنارِ شب
خیمه برافراز،
اما چون ماه برآید
شمشیر
          از نیام
                …

پردگیانِ باغ
از پسِ معجر
عابرِ خسته را
به آستینِ سبز
بوسه‌یی می‌فرستند.

□

بر گُرده‌ی باد
گَرده‌ی بویی دیگر است.

درختِ تناور
             امسال
چه میوه خواهد داد
تا پرندگان را
به قفس
نیاز…

کلیدِ بزرگِ نقره
در آبگیرِ سرد
              شکسته‌ست.

دروازه‌ی تاریک
بسته‌ست.

«ــ مسافرِ تنها !
    با آتشِ حقیرت
                   …

مرا
  تو
بی‌سببی
           نیستی.

به‌راستی
صلتِ کدام قصیده‌ای
                      …

به چرک می‌نشیند
                      خنده
به نوارِ زخم‌بندی‌اش ار
                         …