آیدا در آینه

شبانه

میانِ خورشیدهای همیشه
زیباییِ تو
           لنگری‌ست ــ
خورشیدی که
                از سپیده‌دمِ همه ستارگان
                                                بی‌نیازم می‌کند.

ادامه‌ی مطلب »

از مرگ…

هرگز از مرگ نهراسیده‌ام
اگرچه دستانش از ابتذال شکننده‌تر بود.
هراسِ من ــ باری ــ همه از مردن در سرزمینی‌ست
که مزدِ گورکن
                از بهای آزادیِ آدمی
                                        افزون باشد.

ادامه‌ی مطلب »