سر در زیر از شاهراهِ متروک پیش میآمدند
و تپههای گُلپوشِ بهاری
در نظرگاهِ ایشان انتظاری بیهوده میبُرد.
آثار احمد شاملو
کوهها
کوهها با هماند و تنهایند
همچو ما، باهمانِ تنهایان.
انگیزههای خاموشی
پس آدم، ابوالبشر، به پیرامنِ خویش نظاره کرد # و بر زمینِ عُریان نظاره کرد # و به آفتاب که روی درمیپوشید نظاره کرد # و در این هنگام، بادهای سرد بر خاکِ برهنه میجنبید # و سایهها همهجا بر خاک میجنبید # و هر چیزِ دیدنی به هیأتِ سایهیی درآمده در سایهی عظیم میخلید # و روحِ تاریکی بر قالبِ خاک منتشر بود # و هر چیزِ بِسودنی دستمایهی وهمی دیگرگونه بود # و آدم، ابوالبشر، به جُفتِ خویش درنگریست # و او در چشمهای جُفتِ خویش نظر کرد که در آن ترس و سایه بود # و در خاموشی در او نظر کرد # و تاریکی در جانِ او نشست.
غزلِ ناتمام…
به هر تارِ جانم صد آواز هست
دریغا که دستی به مضراب نیست.
چو رویا به حسرت گذشتم، که شب
فروخفت و با کس سرِ خواب نیست.
شبانه
وان را که خبر شد، خبری بازنیامد
سعدی
آنکه دانست، زبان بست
وانکه میگفت، ندانست...