از قفس

در مرزِ نگاهِ من
                       از هر سو
دیوارها 
              بلند

دیوارها
             چون نومیدی
                                   بلندست.

آیا درونِ هر دیوار
                          سعادتی هست
و سعادتمندی
و حسادتی؟ –
که چشم‌اندازها
                         از این‌گونه 
                                           مشبّک است،
و دیوارها و نگاه
در دوردست‌های نومیدی
                                      دیدار می‌کنند،
و آسمان
           زندانی‌ست
                               از بلور؟

۱۵ تیرِ ۱۳۴۴