آثار احمد شاملو

برای آنی و تقی مدرسی

جایی پنهان در این شبِ قیرین
اِستاده به جا، مترسکی باید؛
نه‌ش چشم، ولی چنان که می‌بیند
نه‌ش گوش، ولی چنان که می‌پاید.

چه هنگام می‌زیسته‌ام؟
کدام مجموعه‌ی پیوسته‌ی روزها و شبان را
                                                   من ــ

تلخ
   چون قرابه‌ی زهری
خورشید از خراشِ خونینِ گلو می‌گذرد.

که‌ایم و کجاییم
چه می‌گوییم و در چه کاریم؟

پاسخی کو؟

شبِ ایرانشهر

جهان را بنگر سراسر
که به رختِ رخوتِ خوابِ خرابِ خود
                                         از خویش بیگانه است.