هجرانی


چه هنگام می‌زیسته‌ام؟
کدام مجموعه‌ی پیوسته‌ی روزها و شبان را
                                                                   من ــ

اگر این آفتاب
              هم آن مشعلِ کال است
                                                   بی‌شبنم و بی‌شفق

که نخستین سحرگاهِ جهان را آزموده است.

چه هنگام می‌زیسته‌ام،
کدام بالیدن و کاستن را
                                   من
که آسمانِ خودم
                          چترِ سرم نیست؟ ــ

آسمانی از فیروزه نیشابور
با رگه‌های سبزِ شاخساران،
همچون فریادِ واژگونِ جنگلی
                                    در دریاچه‌یی،

آزاد و رَها
همچون آینه‌یی
                  که تکثیرت می‌کند.

بگذار

          آفتابِ من
                          پیرهنم باشد
و آسمانِ من
                     آن کهنه‌کرباسِ بی‌رنگ.

بگذار
بر زمینِ خود بایستم
بر خاکی از بُراده‌ی‌ الماس و رعشه‌ی‌ درد.

بگذار سرزمینم را
                     زیرِ پای خود احساس کنم

و صدای رویشِ خود را بشنوم:
رُپ‌رُپه‌ی طبل‌های خون را
                                            در چیتگر
و نعره‌ی ببرهای عاشق را
                                            در دیلمان.


وگرنه چه هنگام می‌زیسته‌ام؟
کدام مجموعه‌ی پیوسته‌ی روزها و شبان را من؟

 

۱۵ اسفندِ ۱۳۵۶

پرینستون

درباره‌ی سایت رسمی احمد شاملو

One comment

  1. سلام.
    مطابق دکلمه ی موجود از احمد شاملو، بند ششم باید اینطور اصلاح شود:
    “بی شبنم و بی شبق”

    سپاس.