تمثیل

به پوران صلح‌کل و سیروس طاهباز
برای تمام صفا و محبتشان

در یکی فریاد
               زیستن ــ

[پروازِ عصیانی‌ِ فوّاره‌یی
که خلاصی‌اش از خاک
                           نیست
و رهایی را
            تجربه‌یی می‌کند.]

 

و شُکوهِ مردن
در فواره‌ی فریادی ــ
[زمینت
        دیوانه‌آسا
                   با خویش می‌کشد
تا باروری را
             دست‌مایه‌یی کند؛
که شهیدان و عاصیان
                          یارانند
که بارآوری را
               بارانند
                      بارآورانند.]

 

زمین را
        بارانِ برکت‌ها شدن ــ
[مرگِ فوّاره
             از این‌دست است.] ورنه خاک
           از تو
                باتلاقی خواهد شد
چون به گونه‌ی جوبارانِ حقیر مُرده باشی.

 

□

 

فریادی شو تا باران
وگرنه
مُرداران!

 

۲۰ مرداد ۱۳۴۷