دست زی دست نمیرسد که سدِّ سفاهتی سیمانی در میان است: «ما» در ذهنت میگذرد «آنها» بر زبانت نگران و ترسْمُرده چون دهن بگشایی. کابوست آشفتهتر باد! باشد که چو از خواب برآیی تعبیرش را تدبیری کنی. ۱۱ خردادِ ۱۳۶۳