راهِ كوهستانی:
غازهای وحشی در ابرها
و آوازِ اردكهای كاكُلی در درهی تنگ.
[پنداری كوره راهِ كوهستانی این احساس را در آدمی بوجود میآورد كه در فاصلهیی یكسان از آسمان و زمین ایستاده است: نه زمینی زمینی است، و نه آسمانی آسمانی. یا در این نقطه میتواند پیوند مشهودی میان زمین و آسمان باشد. به سخن دیگر: این پیوند جاودانه است، گیرم برای درك آن میباید به نقطهیی در میان راه صعود كرد.]
