زهره‏ و رضا و پانته‌‏آى عزيز

دهكده،ـ

۱۰/۱/۷۳

زهره‏ و رضا و پانته‌‏آى عزيز

نامه‌‏هاى محبت‏‌آميزتان مى‌رسد و با اشتياق ‏جواب‏ عرض‏ مى‌شود، ولى پست‏ نظام كوتوله‌‏ها كه ‏متأسفانه ‏ابتذال و سفاهت‌‏شان‏ مثل‏ كيسه ‏آشغال مدام زير دماغ ماست‏ يكى ‏از انواع مثلا سياست‌‏هاى ايذائى‌‏اش اين ‏است ‏كه نمى‌‏گذارد نامه‏‌هاى ما به ‏دوستان‏مان ‏برسد!ـ خب، چه‏ مى‌‏شود كرد؟ مانده‏‌ايم كه ‏ازخجالت ‏عزيزانى چون‏ شما چه‏ طور درآئيم. از شهر هم دوريم و استفاده ‏از آدرس دوستان ديگر باعث ‏زحمت ‏آن‌‏ها مى‌‏شود.

گرچه‏ معلوم نيست ‏اين نامه ‏به ‏شما برسد يا نه، چون مدتى ‏از خانه دور بوديم به‏ هرحال‏ پوزش‏‌خواه تأخير درعرض جوابيم. به‏ محبت‏ بى‏‌مضايقه دوستان دريا دلى چون‏ شما پشت‏‌گرم و زنده‏‌ايم و حتا از تصور اين‏‌كه ‏گمان ‏ببريد به‏ نامه‌‏هاى‏‌تان جواب‏ نمى‌‏دهيم ‏احساس بيمارى مى‌‏كنيم.

سال‏‌ها را پشت ‏سر مى‏‌گذاريم تنها به ‏اين ‏اميد كه ‏سال‏ بعد به ‏پوكى و كثافت ‏سال ‏قبل‏ نباشد. حاصل ‏آن “انقلاب ‏شكوه‏مند” اين ‏است: خوردن نان ‏خاك اره‏ با دلار سيصد تومانى و تماشاى قيافه پر از وقاحت ‏يك‏ مشت‏ آدم‌‏هاى پر رو كه‏ هيچ چيز سرشكسته‌‏شان نمى‌‏كند و بابت ‏سلطنت‌‏شان هميشه ‏چيزى هم از مردم طلبكارند.

فعاليت‏‌مان منحصر به ‏اين شده‏ است ‏كه ‏نگذاريم كراهت ‏منظر اين حشرات‏ به‏ روح‏‌مان لطمه‏ وارد كند و براى موفقيت در اين ‏امر دوستان مشفقى چون شما داريم.

پايدارباشيد!

آيدا و احمد شاملو