– به نظر شما شاعر را چه مى‌سازد؟ خوانندگان شعرش يا محيط تربيتش؟        – ساده‌ترين جوابى كه مى‌توانم به اين سوآل كمى عجيب بدهم نمى‌دانم است. اما يك نويسنده متوسطالاحوال انگليسى حرف تفكرانگيزى زده است. مى‌گويد: «تو دوره بچگىِ هركسى لحظه مقدرى هست كه در باز مى‌شود تا آينده بيايد تو.» – من كودكىِ سخت بى نشاطى را گذراندم …

– بله ظاهراً چيزى به اسم دمكراسى را آزادانه در بازارهاى غرب به مشترى عرضه مى‌كنند كه گويا نوع امريكائيش مرغوب‌تر تلقى شده. پس بگذاريد چند مورد از تجربيات شخصى خودم را براى‌تان تعريف كنم: در شهر نيويورك محله‌يی هست موسوم به گرينيچ‌ويلج (دهكده سبز) كه به اصطلاح محل زندگى روشنفكران و هنرمندان است و در آن‌جا هفته‌نامه‌يی منتشر مى‌شود …

 – فكر مى‌كنيد انسان تا ابد در اين چنبره باقى مى‌ماند يا سرانجام روزى مى‌رسد كه اين زنجيرها را از دست و پايش بريزد؟ انسانى كه از دوره ماقبل غارنشينى به اين‌جا رسيده كه طرح فتح منظومه شمسى را مى‌ريزد …        – بله، انسان در تكنولوژى پيشرفت‌هاى حيرت‌انگيزى كرده است. البته تكنولوژى هيچ ربطى به گرفتارى‌هاى اجتماعى ندارد. با …

– از همه چيز صحبت كرديم جز نقد شعر … يك‌جا گفته‌ايد ما منتقد نداريم.        – فراموش كنيد. بايد آن گفته را اصلاح كنم. ما البته سابقه نقد هنرى نداشته‌ايم مثلاً نقد شعر، كه اگر داشتيم هم به درد نقد شعر امروز نمى‌آمد. در اين باب هم به تفصيل صحبت شد پس ديگر تكرارش بيهوده است. براى نقد شعر …

– به نظر شما شعر هنرى آزاد است يا ملتزم؟        – اصولاً هنر ملتزم نيست يعنى هيچ‌گاه التزام و تعهد نقشى در آفرينش هنرى بازى نمى‌كند. التزام امرى شخصى و فردى است. در موسيقى موزار هيچ تعهدى به چشم نمى‌خورد و مى‌توان گفت آثار او فقط موسيقى خالص است در حالى كه مثلاً باخ را مى‌شود متعهد به كليسا …