كیتوْ مرغانِ باران میآیند به سوی چراغهای كشتی تسوُرایوُكی. در این شعر فریاد مرغان باران را میشنویم كه سوسوی چراغهای كشتی آنان را به خود میكشد. این موسیقی غمانگیز و آرامِ انسان است. میتپد فریادِ طبلگونهی قرقاولها در زمینهی آوازِ چكاوك. به دور میرانَد اهریمنی را كه سببسازِ خواب است، كوكو. عنوان این شعر چنین است: به آرامی نشسته. به …
ادامهی مطلب »