آثار: هایکو، شعر ژاپنی

كیتوْ مرغانِ باران می‏آیند به سوی چراغ‏های كشتی تسوُرایوُكی. در این شعر فریاد مرغان باران را می‏شنویم كه سوسوی چراغ‏های كشتی آنان را به ‏خود …

برنج ‌افشاندن نیز
گناهی است:
     «ماكیان‌ها به جان هم می‌افتند!»
 
آتشِ سرشاخه‌های خشك
و سایه بر دریچه‌ی كاغذپوش. ـــ
     زنِ ریسنده.
 

دریای مِه ‌گرفته،
خورشیدِ برآینده
     و دیگر هیچ.
 
سپیده،
توفانِ مدفون
     در برف.

شبدرها
چنان است كه چشم ‌انتظارند
     تندبادِ خزان را.

شبدرها هنوز در باغ نشكفته‌اند، اگرچه هنگام شكفتن آن‌هاست. توفان تندباد خزانی هنوز نوزیده ‌است.

تندبادِ خزان
با آوازِ من
     در من می‌وزد.

شاعر لب باز می‌كند كه چیزی بگوید امّا تندباد خزانی چنان نیرومند است كه صدا را به گلویش بازمی‌گرداند.